“Fléizen” is een landbouwmethode voor de irrigatie van weiden, die wordt gebruikt om de productiviteit van maaiweiden te verhogen. Het gaat om het graven van greppels met een weidehoedbijl (“wisebeel”) om water van beken en rivieren om te leiden voor de irrigatie van weiden. In principe werd in het voorjaar geïrrigeerd om sneeuw en grondvorst te ontdooien. De verhoogde bodemtemperatuur leidde dus tot een vroegere start van de grasgroei. In de zomer werden de planten gebruikt om het klassieke irrigatie-effect te bereiken wanneer de droogte toenam. Bovendien werd het beek- en rivierwater, dat bij overstromingen bijzonder rijk is aan zwevende stoffen, gebruikt als bron van voedingsstoffen.
Ook al wordt “fléizen” tegenwoordig minder beoefend, de elementen die het landschap vormgeven, zijn nog overal in de Ösling en in andere delen van Luxemburg te zien: De irrigatiekanalen, de zogenaamde “fléizenvijvers” voor wateropslag en de stuwen vormen naast de “ondergelopen” weiden vaak waardevolle vochtige habitats voor vele zeldzame soorten.
Sinds het “Fléizen” is opgenomen in de nationale inventaris van immaterieel cultureel erfgoed in Luxemburg (25.11.2021), is de motivatie van de door het Natuurpark Bovensure georganiseerde werkgroep “Fléizen” verder gestimuleerd, enerzijds om het streekeigen thema dichter bij schoolklassen en andere bezoekers te blijven brengen en anderzijds om samen met andere naties een aanvraag in te dienen voor een opname van de “traditionele irrigatie in Europa” in de inventaris van het UNESCO Wereld Cultureel Erfgoed.
